نرم افزار حسابداری :: دنیای نرم افزار و تکنولوژی

اعتبار اسنادی LC

اعتبار اسنادی یک روش بین المللی در مبادله پول بین خریدار و فروشنده است در این روش بانک متعهد میشود مبلغی که خریدار به فروشنده بدهکار است را پرداخت کند این پرداخت وقتی انجام میشود که خریدار کالایی که خریداری کرده است را دریافت نماید و بانک تا پایان مراحل این معامله متعهد به پیگیری وضعیت معامله خواهد بود .

LC یا اعتبار اسنادی روشی مدرن و مناسب برای این گونه معاملات بوده و از سال ۱۹۳۳ توسط اتاق بازرگانی بین المللی ایجاد گردید و به آرزو و نیاز مهم بازرگانان برای یک مبادله کم خطر تر و دقیق تر جامه عمل پوشاند و به شکل یک قانون مدون و به نام مقررات متحد الشکل اعتبارات اسنادی یا U.C.P.D.C در اختیار بازرگانان و تجار قرار گرفت.

طرفهای اعتبار اسنادی چه کسانی هستند و چه نقشی را در این نوع مبادله ایفا می کنند ؟

برای اینکه یک LC یا اعتبار اسنادی شکل بگیرد و بتوان با استفاده از آن در بازار بین المللی به مبادله و معامله پرداخت باید یکسری شرایط و طرف های ذینفعی وجود داشته باشند و هر یک مطابق با قوانین و مقررات تدوین شده توسط اتاق بازرگانی بین المللی عمل نمایند .

متقاضی در اعتبار اسنادی کیست و چه نقشی دارد ؟

متقاضی یک شخص حقیقی یا حقوقی بوده که به دلیل انجام معاملات بین المللی از بانک مشخصی درخواست گشایش LC می نماید و بانک پس از بررسی شرایط وی و دریافت درخواست ها تکمیل شده توسط وی حساب مورد نظر را نزد خود برای وی باز کرده و امکان پرداخت پول به فروشنده را از این طریق برایش فراهم می آورد .

بانک گشایش کننده اعتبار اسناد چگونه بانکی بوده و چطور این کار را انجام می دهد ؟

بانک گشایش کننده این حساب بنا به درخواست متقاضی یا به دستور یک ارگان دولتی اقدام به گشایش یک چنین حسابی نزد خود کرده و گشایش این حساب باید مطابق با قوانین و دستورالعمل های بین المللی انجام شود و نحوه پرداخت پول هم به فروشنده بر اساس قوانین و در صورت انجام تعهدات توسط آن صورت می گیرد و تا مادامی که این تعهدات انجام نشود اعتبار نزد بانک باقی خواهد ماند .

بانک کارگزار کیست و چه نقشی را در گشایش اعتبار اسنادی ایفا می کند ؟

این بانک عموما در کشور فروشنده قرار داشته و توسط بانک گشایش کننده انتخاب میشود کاری که بانک کارگزار انجام می دهد این است که اصل حساب و موجودی و اصلاحات مربوط به فروشنده را بررسی کرده و از بانک اصلی استعلام می کند و اگر بانک اصلی با دریافت اطلاعات و اسناد اجازه پرداخت را به وی داد این بانک اقدام به پرداخت مبلغ به فروشنده نموده و اگر بانک اصلی این اجازه را صادر نکند فقط مبادله اسناد را انجام خواهد داد در واقع بانک کارگزار یک رابط بین بانک اصلی و خریدار و فروشنده است و وظیفه بررسی اسناد و مدارک فروشنده و خریدار و حساب اعتبار اسنادی آن را بر عهده دارد .

در اعتبار اسنادی ذینفع اعتبار چه کسی است ؟

ذینفع اعتبار می تواند یک شخص حقیقی یا حقوقی بوده و طرف اصلی خریدار محسوب بوده این شخص فروشنده محسوب شده و باید مطابق با قوانین و مقررات و دستورالعمل های صادر شده تحت عنوان شرایط حساب اسنادی کالایی که فروخته است را در مدت معین و مقرر شده با واسطه های قانونی ذکر شده در معامله به خریدار تحویل دهد. فروشنده ذینفع اعتبار است و از طریق فروش کالای خود نفع مورد نظر را کسب می کند و قطعا باید به تعهدات خود هم عمل نماید و این کار توسط بانک اصلی و بانک کارگزاری نظارت می گردد .

بانک تنظیم کننده چیست و چه نقشی دارد ؟

در گشایش حساب LC و انجام معمالات بین المللی و پرداخت پول آنها ممکن است یک بانک دیگر تحت عنوان بانک تنظیم کننده وارد میدان شده و اقدام به تایید بانک کارگزار و اعتبار خریدار نماید و پس از تایید انها خود اقدام به پرداخت وجه معامله کرده و کار انتقال پول را به فروشنده انجام دهد در این موارد وجود یک بانک ثالث دیگر ضرروی نخواهد بود و نقل انتقال پول و بررسی قوانین و اسناد و مدارک معامله توسط خود این بانک انجام میشود .

شرایط و مقررات اعتبار به چه مقرراتی گفته میشود ؟

شرایط و مقررات اعتبار قوانین و شرایطی است که بین فروشنده و خریدار در نظر گرفته میشود و هر دو ملزم به رعایت آنها خواهند شد برخی از این شرایط تعیین دقیق مشخصات کالا فروخته شده و مبلغ و سررسید اعتبار برای حمل و جابجایی اسناد و کالا است.

در اعتبار اسنادی اسناد ، مقرر چیست و چه کاربردی دارند ؟

یکسری اسناد در اعتبار اسنادی باید وجود داشته باشند که بدون انها معامله امکان پذیر نخواهد بود و پولی مبادله نخواهد شد این اسناد برخی باید توسط خریدار و برخی توسط فروشنده فراهم گردد و در اختیار بانک اصلی ، بانک کارگزار و یا بانک تنظیم کننده قرار بگیرند . بارنامه ، سیاهه تجاری ، گواهی مبداء ساخت ، سیاهه حمل ، گواهی بازرسی بین المللی اسناد پرداخت و قرارداد از این دسته اند . هر کدام از این اسناد در مرحله خاصی مورد بازرسی قرار گرفته و باعث میشود کالا برای انتقال به مرحله بعد راه پیدا کند .

در گشایش اعتبار اسنادی چه خطراتی ممکن است خریدار یا فروشنده را تهدید کند ؟

در هر معامله و تجارتی ممکن است خطرات و ریسک هایی خریدار و فروشنده را تهدید کرده و سرمایه انها را به خطر اندازد در این نوع معاملات هم خطرات خاص خودش وجود دارد که به برخی از آنها در ذیل اشاره میشود :

یکی از ریسک هایی که ممکن است در این روش معامله وجود داشته باشد کلاهبرداری و جعل اسناد مربوط به کالا است.
دومین خطر دستکاری در متن خود LC ممکن است رخ دهد البته در سال های اخیر به دلیل اینکه کلیه مراحل گشایش و بررسی اسناد به صورت الکترونیکی انجام میشود امکان یک چنین تقلباتی به میزان زیادی کمتر شده است اما همچنان احتمال آن وجود دارد و متقاضیان گشایش یک چنین حساب هایی باید دقت کافی را داشته باشند.
خطر دیگر که ممکن است سرمایه و کالای اشخاص را تهدید کند شرایط جنگ ، تحریم و قطع روابط کشورها بوده که در این شرایط ممکن است بانک های گشایش کننده و رابط و کارگزار اقدام به پرداخت پول و یا کالا نکنند برای همین کسانی که به این شکل تجارت می کنند قبل از هر معامله ای باید شرایط کشور طرف معامله و همچینین قوانین حاکم در این کشورها و شرایط بین المللی را در نظر بگیرند تا متضرر نشوند و سرمایه خود را از دست ندهند .

به بیان ساده مراحل گشایش اعتبار چیست ؟

گشایش LC به بیان ساده از چهار مرحله تشکیل شده است :

در این مرحله اعتبار در بانک گشاینده باز میشود قبل از اینکه خریدار و فروشنده برای گشایش اعتبار اقدام کنند باید بر سر معامله توافق کرده باشند و اسناد مربوط به این معامله را در اختیار بانک گشاینده قرار داده تا ثابت کند معامله ای در راه است و بعد از ارائه این اسناد و مدارک درخواست خود را برای گشایش اعتبار اعلام نمایند .
در مرحله دوم بعد از اینکه خریدار اسناد مربوط به کالای مورد نظر خود را به بانک گشاینده ارائه کرد این اسناد در اختیار فروشنده قرار گرفته تا به تولید و ساخت و بسته بندی کالای درخواستی اقدام نماید و مطمئن باشد که کالای درخواستی خریدار دارد و این اطمینان را بانک گشاینده با ارائه اسناد خریدار به وی می دهد.
بعد از اینکه کالای درخواستی ساخته شد از طریق بانک گشاینده به خریدار تحویل داده شده و مبلغ آن هم از طریق همان بانک گشاینده به فروشنده پرداخت میشود .
در مرحله اخر هم خریدار کالایی را که سفارش داده بود از گمرک کشور خودش و بنادر مربوطه دریافت کرده و اسناد دریافت را امضاء و در اختیار رابط قرار می دهد .

به بیان ساده مراحل گشایش اعتبار اسنادی در همین ۴ مرحله خلاصه شده است توافق برای معامله ، ارسال درخواست تولید کالا به فروشنده ، ساخت کالا و ارسال آن به خریدار و پرداخت وجه و دریافت کالا توسط خریدار اما جزییات دیگری هم در این روند وجود دارد که ممکن است فقط مختص خریدار و یا فروشنده باشد مثلا خریدار باید اجازه واردات و ثبت سفارش را در کشور خود دریافت کند و باید برای بیمه کالای خریداری شده هم از یکی از بیمه های بین المللی استفاده نماید . یکی از کارهایی که باید فروشنده انجام دهد تهیه بارنامه ، سیاهه کالا و گواهی مبداء است و در انتهای کار هم خریدار باید پروانه سبز گمرکی را به بانک ارائه نماید .

استفاده از اعتبار اسنادی چه مزیت هایی برای خریدار و فروشنده و بانک عامل و دولتها دارد ؟

یک چنین معامله ای به دلیل اینکه طرف های مختلفی دارد در نتیجه همه آنها هم از آن ذینفع هستند یعنی هم خریدار و هم فروشنده و هم بانک های رابط و هم دولتها به نسبت مسئولیت خود از آن نفع می برند مثلا این روش معامله برای خریدار این مزیت را دارد که می تواند قبل از پرداخت پول به صورت تقریبا دقیق از مشخصات و نوع کالا و کیفیتی که سفارش داده است مطلع شود و اگر مطابق با سفارشش نبود از پرداخت پول امتناع نماید فروشنده هم می تواند مطمئن شود پول کالایی را که تولید کرده دریافت خواهد کرد چون طرف معامله وی برای پرداخت پول بانک گشایش کننده و عامل است و باید نسبت به پرداخت وجه تولید کننده اقدام کرده و نسبت به تعهد داشته باشد .

بانک ها در این نوع معامله نفع خود را می برند انها برای خدماتی که به خریدار و فروشنده ارائه می دهند کارمزد دریافت می کنند و البته تعهدی هم در قبال کالاهای تقلبی و بی کیفیت نداشته و اسناد کالاها را فقط به لحاظ تئوری و ظاهری بررسی می کنند در نتیجه با ارائه این خدمات و دریافت کارمزد سود خود را دریافت می نمایند و اگر هر کدام از طریفین کارمزد بانک را پرداخت نکنند بانک می تواند از کالای مبادله شده کارمزد خود را بردارد.در نهایت دولت ها با نظارتی که بر ورود و خروج ارز و کالا از کشور دارند می توانند در بحث مالیات ها سهم خود را از یک چنین معاملاتی بردارند .

اعتبار اسنادی چند نوع است ؟

اعتبار اسنادی وارداتی و صادراتی : اعتباری که خریدار داخل کشور خودش برای واردات کالا ایجاد می کند اعتبار اسنادی وارداتی نامیده میشود و این این اعتبار برای شخص خریدار در کشور خود LC صادراتی محسوب میشود .
اعتبار اسنادی مدت دار : این نوع حساب LC مدت دار حداکثر یکساله است و بانک می تواند برای پرداخت وجه به فروشنده تا یکسال از زمان تعیین شده استفاده نماید .
اعتبار اسنادی قابل برگشت : این نوع حساب اسنادی قابل برگشت دارای شرایط خاصی است و عموما مورد وثوق فروشنده نمی باشد چون در این نوع LC خریدار و فروشنده می توانند در شرایط گشایش بدون اطلاع فروشنده تغییر ایجاد کنند و از آنحایی که این تغییرات می تواند به نفع فروشنده نباشد مورد وثوق وی واقع نشده و می تواند وارد آن نشود .
اعتبار اسنادی غیرقابل برگشت : در این نوع LC خریدار و فروشنده باید قبل از هر نوع تغییر در آن یکدیگر را مطلع کنند و بدون موافقت هر دو امکان ایجاد تغییر در این نوع اعتبار وجود نخواهد داشت و فروشندگان عموما از این نوع بیشتر استقبال می کنند چون معامله انها بیشتر تضمین می کند .
اعتبار اسنادی قابل انتقال : در این نوع LC ذینفعان می توانند اعتبار خود را به اشخاص دیگر منتقل نمایند البته می تواند این انتقال کامل و یا فقط بخشی از اعتبار باشد .
اعتبار اسنادی تایید شده : گشایش اسنادی تایید نشده علاوه بر اینکه بانک گشایش کننده و یا بانک کارگزار باید اسناد را تایید کند بانک مرکزی کشور گشایش کننده هم باید این نوع از LC را تایید نماید تا وجه قانونی و معتبر پیدا نماید .
اعتبار اسنادی ماده قرمز : این نوع گشایش اسنادی شرایط متفاوت تری دارد و فروشنده می تواند برای ارسال کالای خود پیش پرداخت دریافت نماید علت اینکه این نوع LC را ماده قرمز نامگذاری کرده اند این بود که برای بار اول که این قانون مورد تصویب قرار گرفت بانکی که مبلغی را به عنوان پیش پرداخت به فروشنده پرداخت کرد اسناد آن را با خودکار رنگ قرمز مرقوم نمود و از آن پس این نام به وی اعطا گردید .
حساب LC گردان : در این LC بعد از انجام هر معامله دوباره حساب نزد بانک شارژ شده وبرای معامله بعد آماده می شود و در معاملات بعدی دیگر نیاز به افتتاح حساب جدید نخواهد بود .
حساب LC غیر قابل انتقال : در این نوع گشایش امکان انتقال LC به شخص دیگری وجود نخواهد داشت و در معاملات بین المللی هم مبنا بر غیر قابل انتقال بودن قرار داده میشود مگر اینکه شرایط خاصی وجود داشته باشد در ایران هم همینطور است و برای انتقال حساب تایید بانک مرکزی لازم است .
حساب LC نسیه : در این نوع حساب های LC پرداخت وجه معامله به فروشنده بلافاصله و پس از دریافت کالا انجام نمیشود و فروشنده به خریدار فرصت می دهد بعد فروش کالا پول آن را پرداخت نماید .

۱۰۰ اصطلاح مهم حسابداری و حسابرسی را که باید بدانیم

اصطلاحات آموزش حسابداری به انگلیسی و فارسی

به دلیل اینکه در روزنامه ها، رسانه های دیجیتالی و رادیو و تلویزیون، اصطلاحات تجارت را بسیار می شنویم، بهتر است که با این اصطلاحات آشنا باشید. مخصوصا که سال به سال بر شمار دارندگان کد بورس در ایران افزوده می شود و آشنایی با اصطلاحات ، کاربرد فراوانی برای سهامداران در بورس دارد.

اکانتینگ (accounting): منظور، فعالیت یک مجموعه تجاری است که اطلاعات این فعالیت در قالب گزارش و صورت‌های مالی ارائه و در اختیار صاحبان سهام در شرکت های مسئولیت محدود، سهامی خاص و عام قرار می گیرد.
حساب دربافتنی (account receivable) : منظور، پولی است که در آینده از مشتری دریافت خواهد شد و وصول می گردد. چه نتیجه فروش کالا باشد یا خدمات. اگر وصول مشکوک باشد، در قالب مشکوک الوصول در گزارش های حسابرسی درج می شود.
اسناد پرداختنی (NOTE PAYABLE): منطور از اسناد، بدهی های یک بنگاه است که به صورت مکتوب، متعهد به پرداخت آن است.
اسناد دریافتنی (GENERAL PARTNERSHIP): منظور، درآمد هایی است که وصول آن در آینده، از سوی فروشنده (متعهد)، تعهده شده است. مثل سود اوراق مشارکت.

حسابداری در بانک ها

حساب پرداختی (account payable): بر خلاف دریافتنی، حسابی که باید در آینده، تسویه شود.
سرمایه (asset): می تواند قابل لمس (tangible) مثل کالا باشد یا غیر قابل لمس (intangible) مثل سهام یک بنگاه باشد.
دارایی: جمع بدهی و سرمایه است.
دارایی بلند مدت (LONG TERM ASSETS): منظور، هر دارایی به جز دارایی جاری است.
بدهی بلند مدت (LONG TERM DEBT): منظور هر بدهی به حز بدهی جاری است.
نقدینگی (LIQUIDITY): منظور، قابلیت یک بنگاه در تبدیل یک کالا یا خدمت به وجه نقد.
درامد (INCOME): منظور، افزایش در سرمایه است که در نتیجه فروش کالا یا خدمات حاصل می شود.
بدهی (liability): منظور تعهد یک بنگاه است به شخص حقیقی یا حقوقی (دولتی/خصوصی).
ترازنامه (balance sheet): در تراز نامه یک شرکت/بنگاه، شما دارایی، بدهی و سرمایه را در یک بازه زمانی مشاهده می کنید. در واقع صورت وضعیت مالی است. همواره واقعیت ها را بیان نمی کند.

اصطلاحات حسابداری به انگلیسی و فارسی

حتما بخوانید: ۵۰ اصطلاح مهم در بازار بورس ایران

تراز نامه آزمایشی (TRIAL BALANCE): فهرستی از مانده حساب دفتر کل است که ماهانه تهیه می شود. منظور، ابزاری برای احراز سنجش مدارک حسابداری یک بنگاه است که در حسابداری دوطرفه، لحاظ می شود. اگر مانده گیری ها صحیح باشد، مانده بدهکار درج شده در حساب دفتر کل با مانده بستانکار حساب ها باید برابر باشد.
تراز آزمایشی تعدیل شده (ADJUSTED TRIAL BALANCE): منظور صورت مالی است که سبب می شود تا سود یک بنگاه به صورت صحیح، استخراج شده و بدهی ها نیز به درستی گزارش شود.
تراز آزمایشی اختتامی: منظور، فهرست کلیه حساب های دفتر کل و مانده هر یک از آنها در پایان دوره بعد از انجام ثبت های بستن در دفتر روزنامه است.
ارزش دفتری (BOOK VALUE): منظور، تفاوت حاصل دارایی با استهلاک انباشته است.
هزینه (expense): یعنی کاهش در سرمایه. یعنی دارایی که باید خرج شود تا یک مالکیت بدست آید یا کالا یا خدماتی در اختیار مشتری قرار بگیرد.
حساب اسمی: منظور حسابی است که درآمد و هزینه را با توجه به یک دوره معین مشخص می کند. مثل حساب برداشت.
حساب دائمی: منظور حساب حقیقی است که در پایان دوره مالی، بسته نمی شود.
کاربرگ (WORKSHEET): منظور، یک فرم دارای چند ستون به منظور تهیه صورت های مالی از طریق تراز آزمایشی است.
ثبت معکوس (REVERSING ENTRIES): منظور، ثبتی که در اولین روز پس از وقوع ثبت تعدیلی رویدادهای مالی انجام شده و باعث جابجایی بدهکار و بستانکار در صورت ثبت تعدیلی دوره قبلی می شود.
حسابداری تعهدی (ACCURAL BASIS ACCOUNTING): منظور، شناسایی و ثبت رویدادها به محض وقوع بدون توجه به تاثیر آن بر وجوه نقد بنگاه است.
حسابداری نقدی (CASH BASIS ACCOUNTING): منظور، حسابداری مبتنی بر اثر تبادل وجه نقد (دریافتنی یا پرداختنی).
حسابداری متقابل (MUTUAL ACCOUNTING): منظور حسابداری که دارای حساب متقابل بوده و مانده ای عکس مانده حساب خود دارد.
صورت سود و زیان تک مرحله ای: شکلی از صورت سود و زیان که دارای ۲ بخش شامل درآمد و هزینه است.
گردش وجوه نقد (CASH FLOW): اصطلاحی رایج که نشان دهنده صورت دریافت و پرداخت های نقدی یک بنگاه بوده که بر اساس نیازهای سرمایه گذاری، عملیاتی و تامین مالی دسته بندی شده است.
نمودار حساب : کلیه حساب ها و شماره رویداد ها در دفاتر کل پلمپ شده یک بنگاه است.
بستانکار (CREDITOR): شخص حقیقی یا حقوقی که حقی بر شخص حقیقی یا حقوقی دارد. (طلبکار).
بدهکار (DEBTOR): شخص حقیقی یا حقوقی که بدهی به شخص حقیقی یا حقوقی دارد و موظف به پرداخت دین است. (سمت راست ترازنامه حسابداری دو طرفه).
دفتر روزنامه (JOURNAL): منظور، درج رویدادهای مالی در یک بازه زمانی مشخص به ترتیب تاریخ وقوع و مبتنی بر اسناد و مدارک قابل رویت که با دفاتر کل، دفاتر قانونی یک بنگاه را تشکیل می دهند و داشتن آن طبق ماده ۷ قانون تجارت ایران، الزامی است.
دفتر روزنامه عمومی: دفتری که برای ثبت مبادلاتی استفاده می شود که در دفتر روزنامه اختصاصی درج نمی شود.
دفتر کل (GENERAL LEDGER): منظور، مخزن مرکزی داده های مالی و غیر مالی یک بنگاه است که کلیه اطلاعات مالی اعم از بدهی، دارایی، درآمد، حقوق صاحبان سهام و هزینه ها به تاریخ وقوع رویداد مالی، ثبت می شود و اساس مدیریت مالی یک بنگاه محسوب می گردد.
ذخیره مطالبات مشکوک الوصول: منظور، حساب هایی است که وصول آن جای تردید دارد و ذخیره مطالبه وصول هم گفته می شود.
بدهی احتمالی: بدهی بالقوه که هنوز قطعیت پیدا نکرده است.
متوسط دوره وصول مطالبات: منظور، نسبت میانگین حساب های دریافتنی به فروش روزانه کالا و خدمات است.
بهره ، درصد و دوره بهره: منظور، پولی که خریدار (وام گیرنده) به منظور استفاده از پول به فروشنده (وام دهنده) پرداخت می کند. دوره بهره، از تاریخ صدور سند آغاز و تا تاریخ سر رسید ادامه می یابد. نرخ آن، درصدی است که برای محاسبه مبلغ بهره محاسبه می شود.
اصل ثبات رویه: منظور، رویه ثابت از روش های حسابداری در دوره های مختلف مدیریت مالی یک بنگاه است.
اصل افشا: منظور، پذیرش این واقعیت که صورت های مالی، قابل استفاده برای ارزیابی و تصمیم گیری افراد خارج از واحد تجاری باشد.
FOB مبدا و مقصد: اصطلاحی متداول در واردات و صادرات که مالکیت کالا از فروشنده یا خریدار در مکان جغرافیایی خاص واگذار می شود.
لایفو: منظور، روش ارزیابی کالا است که در آن، فرض می شوند که کالایی که آخر خریداری شده، اول فروش می رود. LAST IN. FIRST OUT است. ذخیره لایفو نیز تفاوت بین بهای تمام شده موجودی کالا با بهای تمام شده موجودی در روش فایفو. (FIRST IN FIRST OUT).
روش تسریعی استهلاک: روشی است که استهلاک سال های اولیه را بیش از استهلاک سال های بعدی محاسبه می کند.
مبلغ استهلاک: تفاوت بهای تمام شده یک دارایی ثابت با ارزش اسقاط کردن دارایی.
ارزش اسقاط برآوردی: بهای فروش مورد انتظار کالا یا خدمات پس از پایان عمر مفید آن.
عمر مفید برآوردی: منظور، مدت زمانی است که بتوان از یک دارایی منتفع شد. عمر مفید در قالب سال و میزان تولید و . . . اندازه گیری می شود.
دارایی نامشهود: مثل حق اختراع، مثل برندینگ، مثل علائم تجاری که در اقتصاد دیجیتالی دیده می شود. ارزش برندگوگل، ده ها میلیارد دلار است و این یک دارایی غیر قابل لمس است.
روش مجموع سنوات: منظور، روش تسریع استهلاک که هزینه استهلاک هر دوره از ضرب مبلغ قابل استهلاک یک دارایی به وجود می آید.
تنزیل یک سند : منظور، قرض از بانک یا موسسه مالی و اعتباری است که فروشنده، بهره را از ارزش اسمی سند کسر کرده و مبلغ خالص آن را پرداخت می کند.
دیون بلامحل: بدهی قابل پرداخت در ادوار گذشته است اعتباری برای پرداخت آن در نظر گرفته نشده باشد. دستورالعمل اجرایی دیون بلامحل را در این لینک مشاهده کنید.
فدراسیون بین المللی حسابداری: مرجع حرفه ای اکانتیک در جهان است که با IFAC نام گذاری می شود و سایت آن در این نشانی در دسترس است.

ایندکس سایت رسمی فدراسیون بین المللی حسابداری

(ایندکس سایت رسمی فدراسیون بین المللی حسابداری)

- حسابداری مدیریت (managerial accounting): تهیه صورت های مالی برای مدیران ارشد بنگاه.
- حسابداری مالی (financial accounting): یعنی فراهم کردن اطلاعات تجاری یک بنگاه برای بیرون بنگاه.
- صورت مالی (financial statement): یعنی مشخص کردن اطلاعات استخراج شده از عملکرد و گردش سود و زیان یک بنگاه که برای مخاطبان، مستند و مستدل باشد.
- اصول حسابداری (GAA Principles): یعنی راهنمای پذیرفته شده که اصول تدوین صورت های مالی و نحوه گزارش گیری و گزارش دهی را مشخص می کند.
- پیش پرداخت هزینه (PREPAID EXPENSES): منظور از یک دارایی است که در آینده نزدیک، هزینه/مصرف می شود. مثل گواهی شخص ثالث خودروها.
- پیش دریافت درآمد: منظور، یک بدهی است که گیرنده وجه (فروشنده یا بنگاه)، متعهد می شود که کالا یا خدماتی را در آینده به پرداخت کننده وجه (خریدار یا مشتری) ارائه کند. مثل وجه حاصل از پیش فروش خودرو.
- چرخه حسابداری (ACCOUNTING CYCLE): منظور، حسابداری صورت مالی در یک بازه زمانی مشخص است.
- دوره مالی (FINANCIAL PERIOD): منظور، بازه زمانی برای مشخص کردن سود یا زیان یک بنگاه که در پایان هر دوره، وضعیت مالی بنگاه در گزارش ها درج می شود.
- سال مالی (FINANCIAL YEAR): منظور، دوره ای برای محاسبه وضعیت مالی سالیانه در یک بنگاه. سال مالی در ایران با کشورهای دیگر به دلیل تفاوت تقویم جلالی شمسی با تقویم میلادی متفاوت است.
- استهلاک (DEPRECIAPTION): مستهلک شدن دارایی ثابت در طول سال های عمر مفید آن است.
- دارایی ثابت (FIXED ASSETS): منظور، دارایی بلند مدت است. مثل مسکن.

بیشتر بخوانید : معرفی لیست نرم افزار های حسابداری

دارایی جاری (CURRENT ASSETS): منظور، دارایی که در عرض ۱۲ ماه، به وجه نقد تبدیل یا فروخته شود شامل پول نقد، حساب های دریافتنی و موجودی انبار و سر رسید اوراق بهادار است.
بستن حساب موقت: بستن حساب موقت یعنی این که حساب درامد و هزینه و برداشت در دفتر روزنامه و انتقال آن به دفتر کل انجام شود تا مانده حساب ها، صفر شود.
هزینه و درآمد معوق (DEFERED INCOME/EXPENSE): هزینه و درآمدی است که حصول آن به آینده موکول شده و پرداخت/دریافت نشده است.
صورت سود و زیان (income statement): در یک بازه زمانی معین، هزینه، درآمد، سود و زیان را به صورت عملیاتی و غیر عملیاتی مشخص می کند.
سود ویژه (net income): عبارت است از مازاد درامد بر هزینه که سود خالص هم نامیده می شود.
سود ناویژه (GROSS INCOME): سود ناویژه یا ناخالص، تفاوت درآمد فروش کالا یا خدمات به بهای تمام شده فروش کالا یا خدمات یک بنگاه است. (مبلغ حاصل از فروش منهای قیمت تمام شده کالا).
سود عملیاتی (OPERATING PROFIT): سودناویژه منهای هزینه عملیاتی
گردش موجودی کالا (INVENTORY TURNOVER): نسبت بهای تمام شده کالا به متوسط موجودی کالا
خرید خالص (NET PURCHASE): منظور، خرید کالا یا خدمات منهای تخفیفات.
فروش خالص (NET SALES): منظور، فروش کالا با خدمات منهای تخفیفات.
سایز هزینه ها و درآمد ها (other expenses/income): هزینه و درامد که مربوط به فعالیت اصلی یک بنگاه نباشد. مثل سود یا زیان فروش یک دارایی ثایت (fixed assets).
زیان ویژه (NET LOSS): عبارت است از مازاد هزینه بر درآمد.
سود ناویژه: عبارت است از تفاوت هزینه های اداری و تبلیغات و فروش با سود ویژه (خالص).
بدهی جاری (CURRENT LIABILITIES): بدهی که انتظار می رود ظرف ۱۲ماه یا بیشتر پرداخت شود.
نسبت جاری: حاصل تقسیم دارایی جاری بر بدهی جاری خواهد بود و قدرت پرداخت بدهی جاری را نشان می دهد و توانایی شرکت در باز پرداخت بدهی را نشان می دهد.
نسبت بدهی (DEBIT RATIO): عبارت است از نسبت کل بدهی به کل دارایی که هر چه از عدد ۱ بیش تر باشد نشان می دهد که ریسک سرمایه گذاری در این بنگاه زیاد است و هر چه از عدد ۱ کم تر باشد مبین این واقعیت است که دارایی یک شرکت از بدهی آن بیش تر است.

۰ نظر

۰ ۰۶ خرداد ۹۸ ، ۱۲:۳۱

computrer admin

دنیای نرم افزار و تکنولوژی

مکانی برای آشنایی با دنیای نرم افزارهای کامپیوتر

دنیای نرم افزار و تکنولوژی

مکانی برای آشنایی با دنیای نرم افزارهای کامپیوتر